کتاب تربیت بدون قشقرق، روش کامل-مغز برای آرام کردن آشوب و پرورش ذهن در حال رشد کودک، اثر دنیل جی.سیگل و تینا پاین برایسون است با ترجمه ی شادی حامدی آزاد و چاپ انتشارات نون.

کتاب حاضر راهنمای ارزشمند برای خانواده ها و والدینی است که مایل هستند راه درست تربیت را از میان قشقرق ها و سوءتفاهم ها پیدا کنند. این اثر به روشنی نشان می دهد که ارتباط و همدلی موثر چه تاثیری در تربیت و همکاری و هماهنگی خانوادگی دارد. والدین در این نگارش، با روش های برخورد صحیح با بدرفتاری، قشقرق، تنش و گریه و زاری آشنا می شوند تا با آگاهی و شناخت بیشتر، مهارت های لازم را برای هدایت فرزندان، رشد مغز کودک، تربیت صحیح و برقراری ارتباط آرام و پرعشق با کودک فرا بگیرند و رویکردی متفاوت در فرزندپروری شان اتخاذ کنند.

رسیدن به اهداف: نه گفتن به رفتار بد، بله گفتن به کودک

والدین عموما چطور به اهداف تربیتی خود می رسند؟ اغلب اوقات از طریق تهدید و تنبیه. کودک بدرفتاری می کند و واکنش آنی والدین پیامدسازی ای بسیار پرحرارت است.

بچه ها عملی انجام می دهند، والدین عکس العمل نشان می دهند و بعد دوباره بچه ها واکنش نشان می دهند. دور باطل. برای بسیاری از والدین- احتمالا برای بیشتر والدین- پیامدسازی (به همراه مقدار معتنابهی داد و هوار) تقریبا همیشه روش اصلی تربیت به شمار می رود: مثل گوشه نشین کردن، تنبیه بدنی، محرومیت موقتی از امتیازات، خانه نشین کردن و غیره و غیره. تعجبی ندارد که این همه قشقرق به پا می شود! اما همان طور که توضیح می دهیم، امکانش هست که با اعمال روش هایی در تربیت، بسیاری از علت هایی را از میان برداریم که در وهله اول موجب شده اند بخواهیم کودک را با پیامدهای رفتارش روبه رو کنیم.

اگر بخواهیم فراتر هم برویم، باید بگوییم که روبه رو کردن با پیامد رفتار و واکنش های تنبیهی در واقع اغلب نتیجه عکس دارند، نه تنها در شکل دهی به مغز، بلکه حتی وقتی می خواهیم کاری کنیم که کودک همکاری کند. ما براساس تجربیات شخصی و بالینی مان و نیز براساس آخرین یافته های علمی درباره تکامل مغز بر این باوریم که پیامدسازی برای کودک به طور خودکار بهترین روش برای رسیدن به اهداف تربیتی نیست.

پس چه کاری روش بهتری است؟ چیزی که اساس رویکرد تربیت بدون قشقرق است و در عبارتی ساده خلاصه می شود: ارتباط برقرار کنید و باز هدایت کنید.

دوباره می گوییم که هر کودک- مثل هر موقعیت والدگری- متفاوت است. اما یک نکته صادق در تقریبا همه رویارویی ها این است که نخستین قدم در تربیت اثربخش «برقرار کردن ارتباط عاطفی با کودک» است.