درباب مرگ ادمی ، بسی چیزهای غریب وجود دارد که به هیچ وجه با مفهوم جان کندن و درد و رنج در آخرین دم ربطی ندارد. افرادی که تا نزدیک مرگ می روند اما سرانجام جان به در می برند،پس از بهبود هنگامی که از تجربه خود سخن می گویند،هرگز به درد و رنج، و یا حتی نومیدی اشاره ای نمی کنند،برعکس از احساسی غریب و غیر آشنا سخن می گویند،احساسی از آرامش و صلح :گویی عمل مردن با واقعه دیگری مرتبط باشد :شاید علم داروشناسی عمل مردن را تبدیل به چیزی کرده است که با آنچه به بیشترین ما آموخته اند مغایر است ....شاید چیزی جریان دارد که ما هنوز هیچ از آن نمیدانیم.

در طول قرن ها ، افرادی که تا نزدیک مرگ رفته اند ،تجربیات گوناگونی را نقل کرده اند . آنان در سخن از تصاویر مرگ ، از نوری درخشان ، منظره ای زیبا ، روح افراد مورد علاقه ای که مدت هاست مرده اند یاد می کنند. خویشان و نزدیکان پیرامون شخص در حال مرگ جمع می شوندتا خداحافظی کنند و آخرین سخنان او را بشنوند . اگر این شخص به طرز معجزه آسایی نجات یابد ، گاهیی ممکن است به خاطر آورد که قبل از بازگشت ،در هوا شناور بوده است.

امروزه به دلیل پیشرفت های جدید در علم پزشکی افراد بیش از همیشه از آستانه مرگ باز می گردند . قلب ممکن است دوباره شروع به کار کند ،تنفس ترمیم شود ، و فشار خون به حال عادی باز گردد. بیمارانی که در گذشته ای نه چندان دور ،به طور یقین از بیماری خود جان سالم به در نمی برند ، اکنونبه زندگی بازگردانده می شوند تا موجودیت خاکی خود را ادامه دهند ،و حالا آنان تجربیات بیشتری را به خاطر می آورند ، و ما گوش می دهیم......