رضا براهنی «خطاب به پروانه‌ها» را، که گزینه‌ای است از شعرهای ۶۹ تا اوایل ۷۳ ی او، مهم‌ترین مجموعه شعر خود می‌داند. حرکت از شعر تک وزنی به سوی اوزان مرکب و ترکیبی و شعر چند صدایی، رهایی تدریجی از استبداد نحوی زبان و حرکت به سوی آفریدن همه ارکان زبان در یک شعر - با نتی که نه عروض کلاسیک و نیمایی، بلکه ذهن خواننده باید برای شعر پیدا کند، آزاد کردن شعر از قید تصویر، مفهوم، احساس و وزن خارج از ساختار شعر و ارجاع ناپذیر کردن شعر به اجزای بیرون از شعر، به صورتی که شعر موضوع اصلی خود، یعنی زبان و زبانیت خود را، به رخ بکشد، از ویژگی‌های اساسی تعداد زیادی از شعرهای این کتاب است.در مقاله نظری ضمیمه کتاب، «چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم»، براهنی ضمن برشمردن تضادهای حاکم بر نظریه‌پردازی نیما یوشیج و احمد شاملو و شعرهای اینان، در برابر نظریه و شعرهای آنان و آرای شاعران دیگر و شعرهایشان، نظریهٔ جدیدی را مطرح می‌کند که به زعم او، شعر فارسی با تکیه بر آن، می‌تواند خود را از بن‌بست شعر کهن و شعر نیمایی و شعر سپید نجات دهد. شاید این نظریه بحث انگیزترین حرف براهنی در شعر فارسی باشد.
قیمت: ۲۶۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۹۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۳۵,۰۰۰ تومان
قیمت ویژه: ۵۴۷,۲۰۰ تومان
قیمت: ۱,۱۴۰,۰۰۰ تومان
قیمت: ۳۳۵,۰۰۰ تومان
قیمت ویژه: ۹۱۰,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱,۴۰۰,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱۳۹,۰۰۰ تومان
قیمت: ۳۵۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱۹۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۲۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱۲۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۴۹۹,۹۹۹ تومان
قیمت ویژه: ۹۰۲,۵۰۰ تومان
قیمت: ۹۵۰,۰۰۰ تومان
