رضا براهنی «خطاب به پروانه‌ها» را، که گزینه‌ای است از شعرهای ۶۹ تا اوایل ۷۳ ی او، مهم‌ترین مجموعه شعر خود می‌داند. حرکت از شعر تک وزنی به سوی اوزان مرکب و ترکیبی و شعر چند صدایی، رهایی تدریجی از استبداد نحوی زبان و حرکت به سوی آفریدن همه ارکان زبان در یک شعر - با نتی که نه عروض کلاسیک و نیمایی، بلکه ذهن خواننده باید برای شعر پیدا کند، آزاد کردن شعر از قید تصویر، مفهوم، احساس و وزن خارج از ساختار شعر و ارجاع ناپذیر کردن شعر به اجزای بیرون از شعر، به صورتی که شعر موضوع اصلی خود، یعنی زبان و زبانیت خود را، به رخ بکشد، از ویژگی‌های اساسی تعداد زیادی از شعرهای این کتاب است.در مقاله نظری ضمیمه کتاب، «چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم»، براهنی ضمن برشمردن تضادهای حاکم بر نظریه‌پردازی نیما یوشیج و احمد شاملو و شعرهای اینان، در برابر نظریه و شعرهای آنان و آرای شاعران دیگر و شعرهایشان، نظریهٔ جدیدی را مطرح می‌کند که به زعم او، شعر فارسی با تکیه بر آن، می‌تواند خود را از بن‌بست شعر کهن و شعر نیمایی و شعر سپید نجات دهد. شاید این نظریه بحث انگیزترین حرف براهنی در شعر فارسی باشد.
قیمت: ۲۵۸,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۵۰,۰۰۰ تومان
قیمت ویژه: ۲۸۱,۴۰۰ تومان
قیمت: ۴۰۲,۰۰۰ تومان
قیمت ویژه: ۱۶۸,۷۵۰ تومان
قیمت: ۲۲۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱۲۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۸۰,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۱۹,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۲۰,۰۰۰ تومان
قیمت: ۲۰۰,۰۰۰ تومان
قیمت ویژه: ۱۲۷,۵۰۰ تومان
قیمت: ۱۵۰,۰۰۰ تومان
قیمت ویژه: ۶۲۴,۷۵۰ تومان
قیمت: ۷۳۵,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱۶۹,۰۰۰ تومان
